เรื่องย่อ

จีนเด็กสาวที่เรียบจบมหาลัยในประเทศสวีเดน กลับมาบ้านที่เมืองไทยอยากแต่งบ้านในสไตล์ Minimal และคาดหวังว่าจะทำให้ได้ แต่ปัญหาใหญ่คือที่บ้านไม่รับรู้และไม่พร้อมจะเปลี่ยนแปลง พวกเขาพอใจจะเป็นแบบนี้ นอกจากจัดบ้านใหม่ เธอยังต้องมารื้อของเก่าที่อยู่ในบ้านทั้งหมด แน่นอนว่ามันกลายเป็นการสำรวจความหลังของเธอ

หนังเรื่องนี้เหมาะกับใคร

สำหรับ ฮาวทูทิ้ง..ทิ้งอย่างไรไม่ให้เหลือเธอ เป็นหนังรักช้ำที่ออกแนวประชดประชันความมักง่ายของหนุ่มสาวยุคนี้ที่เห็นแก่ตัวสิ้นคิด การเงียบหาย การจากหาแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย คำพูดมักง่ายขอโทษอาจเป็นคำพูดสงๆเพื่อแก้ตัวไปวันๆ ระหว่างทางหนังจึงเป็นการสำรวจทัศนคติของคนที่รักแค่ตัวเองสร้างภาพให้ตัวเองดูดี แน่นอนว่าหนังเป็นการสำรวจความผิดหวังของคนผ่านคำว่าของเก่าความรักครั้งเก่าของตัวละคร ที่ดูยังไงก็ไม่ค่อยเหมาะกับคนที่มูฟออนจากรักเก่าไม่ได้

รีวิว / สรุปเนื้อหา

ถ้าจะบอกว่าพี่เต๋อ นวพล เป็นคนทำหนังที่เล่นกับอารมณ์ความรู้สึกคนดูก็คงไม่แปลก เพราะเขาทำหนังดราม่าขยี้อารมณ์ผ่านเส้นเรื่องความรักหนุ่มสาวที่มักหมกมุ่นไม่คิดจะปล่อยวางวนเวียนย้ำคิดย้ำทำผ่านของคนที่มักง่าย ที่ชอบมากคือพอหนังเล่าเรื่องผ่านตัวละครผู้หญิงเลยให้ความรู้สึกที่แปลกใหม่ จริงแล้วเราจะพบว่า คนเรามีเวลาทำผิดมักพูดขอโทษซ้ำๆแก้ตัวไปเรื่อย เพื่อพูดให้มันจบๆไปไม่ได้คิดไม่ได้รู้สึกเลยว่า อีกฝ่ายจะรู้สึกยังไง จนกลายเป็นว่าเราใช้คำขอโทษซ้ำๆจนเกิดเป็นความมักง่ายเคยชิน ผิดพลาดก็พูดขอโทษแบบสงๆ บางสิ่งบางอย่างมักฝั่งลึกลงไปเพราะบาดแผลความเลวร้ายความเห็นแก่ตัวของคนคน 1 ไปเรียบร้อยแล้ว บทหนังใช้ความหลังความทรงจำการลืมอดีตมาเป็นพ้อยหลัก จากนั้นก็ค่อยๆบดขยี้ผ่านตัวละครจีน หญิงสาวที่มีบาดแผลจากความรัก จากเพื่อน จากครอบครัว ว่าง่ายๆคือเธอพยายามอยากจะมูฟออน ลืมทุกอย่างทุกอย่างไปให้หมดเพื่อเริ่มต้นใหม่ แต่ปัญหาเธอคือคนรอบข้างไม่ได้คิดเหมือนเธอ ทุกคนกลับพอใจที่จะลืมๆไปให้จบและไม่สนใจใยดีกับเรื่องเก่าๆแบบเธอ พอจีนคิดแค่อยากคืนของอยากจัดบ้านที่รกรุงรังในบ้านให้กลายเป็นพื้นที่โล่งกว้างมากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ เพื่อจะได้ทำในสิ่งที่ชอบกลับกลายเป็นการสำรวจรอยร้าวที่จีนสร้างให้กับคนอื่นและสร้างความลำบากใจให้คนรอบข้างตามไปด้วย บางครั้งการกลับไปอยู่ในชีวิตคนอื่นในวันที่เขากลายเป็นอดีตเขาไปแล้วมันเหมือนบาดแผลที่ไปตอกย้ำ มันไม่ได้ให้ความรู้สึกเท่ห์เลยที่อยู่ดีกลับเข้ามาแล้วรู้สึกผิดแล้วไปขอโทษ เพราะบางคนไม่ได้อินกับเราแบบนั้นแล้วจริงๆ

หนังของพี่เต๋อ นวพลไม่ได้ดูยากเย็นหรือเป็นหนังเฉพาะกลุ่มแต่อย่างใด หนังของเขาเน้นไปที่อารมณ์บดขยี้ให้แหลก บทหนังเขียนได้เฉียบขาดมากๆ พาคนดูไปสัมผัสความทรงจำความหลังที่เลวร้ายของตัวละครจีนที่อยู่อารมณ์ปล่อยวางไม่ได้ ผ่านสีหน้าแววตาของตัวละครที่หน้านิ่งเยือกเย็น ประกอบกับเทคนิคการนำเสนอรับรู้เลยว่าได้รับอิทธิพลจากหนังสไตล์สแกนดิเนียเวียมาเต็มๆ หน้าหนังจึงแปลกแตกต่างจากหนังจาก GDH หรือหนังไทยเรื่องอื่นๆในตลาด การลำดับภาพการลำดับเรื่องราวค่อยข้างมีเสน่ห์ ประกอบกับดนตรีประกอบของหนังก็แทบไม่ได้ยิน หนังหลีกเลี่ยงการใช้เสียงเพลง ชัดเจนว่าหนังเรื่องนี้เน้นอารมณ์ผ่านตัวละครเพื่อให้ออกมาดูนิ่งเยือกเย็นมากที่สุดเพื่อให้คนดูเข้าถึงตัวละครจีนไปเลย

นักแสดงนำอย่างออกแบบ ชุติมณฑน์ จึงเจริญสุขยิ่ง คือคนที่น่าชื่นชมมาก หญิงสาวที่ต้องมารับบทดราม่าที่เน้นใช้อารมณ์ที่หนักหน่วง เป็นบทที่น่าเครียดมาก ไม่มีฉากไหนที่จะดูสบาย ๆ เลย เพราะเต๋อก็เลือกเล่นยาก เพราะหลายๆฉากต้องแสดงความรู้สึกผ่านสีหน้าแววตาซึ่งมันเป็นอะไรที่ยากเย็นมากๆ เพราะฉากดราม่ามีเยอะมาก ต้องระเบิดอารมณ์ และแบบที่ยืนจ้องหน้ากันเงียบ ๆ แต่ต้องสื่ออารมณ์ให้ถึงคนดูให้ได้ ซึ่งออกแบบก็เอาอยู่ในทุกฉาก แล้วเล่นแบบไม่ห่วงสวยเลย ด้าน ซันนี่ มาน้อย พูดน้อย แต่คาแรกเตอร์เอ็ม กลับชัดเจน มีรีแอ็คชั่นใส่คนดู โดยเฉพาะการจี้ปมอดีตใส่จีนในประเด็นมักง่ายมันทำให้เห็นภาพชัดเจนว่าท้ายที่สุดแล้ว เรื่องความรักถ้าอยากรู้สึกผิดจริงๆ สิ่งที่ดีสุดอย่ากลับไปหาอดีตมันคือสิ่งที่ดีที่สุด