เรื่องย่อ

ยูอิจิ เด็กมัธยมที่ชีวิตของเขาไม่ได้สบายหรือสวยหรูเหมือนเด็กทั่วไป เขาดิ้นรนเอาตัวรอดจากสังคมที่โหดร้ายที่ต้องหากินกับการขโมยของเล็กๆน้อยๆมาตลอด แถมชีวิตในโรงเรียนเขาก็โดนกลั่นแล้งสาระพัด กระทั่งวันหนึ่งเขาได้พบกับ ชูสึเกะนักเรียนระดับหัวกะทิ รวมทั้งได้รู้จักกับ ลิลี่ ชู-ชู ศิลปินสาวผู้ลึกลับที่ชูสึเกะชื่นชอบ และนั่นก็เป็นจุดเริ่มต้นที่แปรเปลี่ยนทุกสิ่งในชีวิตของเขาไปตลอดกาล

หนังเรื่องนี้เหมาะกับใคร

สำหรับ All About Lily Chou-Chou เป็นผลงานแนว Coming Of Age ที่เล่าเรื่องได้สะเทือนอารมณ์สะเทือนใจ ตีแผ่ความเป็นจริงที่น่าหดหู่เจ็บปวดในสังคมญี่ปุ่นที่แบบที่คนทั่วไปไม่เคยเห็นไม่เคยเข้าใจ มันเลวร้ายมากที่ใครสักคนเจอแวดล้อมที่แย่ๆแต่กลับหล่อหลอมตัวเองกับคำว่าโลกออนไลน์ หนังเข้าอกเข้าใจความบอบช้ำของตัวละครที่เจอสังคมจริงๆกลั่นแกล้ง ก่อนจะพลิกฟืืนตัวเองขึ้นมาเพราะความคลั่งไคล้ศิลปิน หนังเองเล่าเรื่องได้คมคายสอดคล้องกับโลกยุคใหม่ตรงที่หนังพูดถึงความจริงของคนที่หมกหมุ่นกับอินเตอร์เน็ตแต่ใช้มันในทางที่ผิดๆ คนที่ดูหนังเรื่องนี้แล้วเข้าใจนอกจากจะชอบหนังญี่ปุ่น คงต้องชอบความดาร์คพอสมควร เพราะหนังไม่ได้งดงามแบบหนังทั่วไป

รีวิว / สรุปเนื้อหา

คิดเล่นๆว่าทำไมหนังเรื่องนี้มันถึงโดนใจผู้ชม หนังไม่มีมุกตลก ไม่มีฉากแอ็คชั่น ไม่มีความรักโรแมนติกอะไรให้ดูให้ละมุนละไม ออกแนวดาร์คๆ ฉายภาพสังคมญี่ปุ่นที่คนทั่วไปไม่ค่อยจะได้เห็นกันมาก พอมาดูคิดหลากๆหลายแง่มุมคำตอบที่พบในเรื่องคือ หนังมันสื่อสารออกมาในแง่ของความปวดร้าว ยิ่งในชีวิตคนช่วงสำคัญคือวัยเรียนมัธยมเนี่ยแหละ ชีวิตจะไปทิศทางไหน สังคมก็มีส่วนสำคัญ ยิ่งสังคมในโรงเรียนนี่แหละตัวดี การกลั่นแกล้ง การสร้างความเกลียดชัง แบ่งพรรคแบ่งพวก ชิงดีชิงเด่น ชูตัวเองเป็นใหญ่ รังแกคนที่อ่อนแอกว่า การบูลลี่ปมด้อยคนอื่น ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าสังคมมนุษย์มันน่ากลัว และยิ่งวัยที่กำลังเรียนรู้มันคือช่วงอันตรายของชีวิต เด็กญี่ปุ่นเป็นเด็กที่มีอิสระภาพมาก การจะทำอะไรมันส่งผลได้ชัดเจนในระยะยาว ตัวละครอย่างยูอิจิ มีชีวิตที่ไม่ได้สวยหรู เขาไม่ใช่คนที่โปรดปรานของใครๆ มีบุคลิกที่เงียบๆและมักจะโดนแกล้งแบบไม่มีสาเหตุ จะว่าไปหาเหตุผลไม่ได้ทำไมถึงเป็นแบบนี้ ยูอิจิมีช่วงมีมัวหม่องแทบจะไม่มีมุมสว่างเลย เพราะเขาโดนกระทำที่หนักหนาสาหัส ว่าง่ายๆคือหดหู่นั้นเอง

สิ่งที่หนังสื่อสารได้เข้าใจง่ายดายก็คือไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน สังคมทุกที่แม่งก็บูลลี่ เหยียดหยาม ดูถูก กลั่นแกล้งผู้คนที่อ่อนแอกว่าแบบชัดเจน เพียงแต่ยูอิจิกลับค้นพบความชอบศิลปินเขาอยู่กับโลกออนไลน์ในเว็ปบอร์ด มันคงเป็นหนทางเดียวที่จะผ่อนคลายความรู้สึกในใจของยูอิจิไปได้ เพราะเขาเองก็ไม่รู้จะไปหาที่ระบายได้จากที่ไหนเหมือนกัน จริงๆจะว่าไปมันก็คล้ายๆกับโลกยุคนี้ ก็คือแฟนคลับเปลี่ยนจากเว็ปบอร์ดมาเล่นเฟสบุ๊คกันแล้ว ก็ยังมีผู้คนมากมายที่คลั่งไคล้ศิลปินเหมือนเดิมอยู่ ชอบการเล่าเรื่องที่มาในรูปแบบตัวอักษรเพราะจุดนี้มันขับเคลื่อนให้ผู้ชมมากมายสนใจใส่ใจกับเนื้อหาที่กำลังรออยู่ตรงหน้า หนังเองก็เล่าเรื่องและนำเสนออารมณ์แบบไม่ต่างจากมิวสิควิดีโอ แต่มันก็หดหู่ไม่น่าเชื่อว่าดูไปเรื่อยๆสังคมญี่ปุ่นวัยเรียนวัยเติบโตก็โหดร้ายไม่ใช่ย่อย การเล่าเรื่องในหนังบอกให้เรารู้และเข้าใจว่า ความรักความชอบมันก็ทำร้ายเราได้เหมือนกัน ยูอิจิ ติดกับออนไลน์มากเกินไปจนพฤติกรรมตัวตนเปลี่ยนแปลงไป เพราะสิ่งที่เขาเชื่อมั่นกลับมาทิ่มแทงตัวเอง

ส่วนตัวแล้วชอบหนังเรื่องนี้มาก เพราะหนังเองก็บันทึช่วงเวลาที่อินเตอร์เน็ตกำลังเข้ามามีอิทธิพลในสังคมวัยรุ่นญี่ปุ่น แถมบทหนังก็พูดซะเห็นภาพโลกอนาคตที่มาก่อนกาล วิธีการเล่าเรื่องค่อนข้างจะร่วมสมัย เพราะเมื่อมาดูใหม่อีกครั้งกลับชอบที่หนังแม้ว่าจะเล่นประเด็นที่หนักหน่วง แต่ก็เล่าเรื่องได้งดงาม โดยเฉพาะชนบทของญี่ปุ่นที่เห็นแล้วมีแต่ทุ่งหญ้าเขียวชจี พระเอกมีภาพจำที่ยืนฟังเพลงแล้วใส่หูฟัง บรรยากาศมันดูคลาสสิก แถมการนำเพลงมาใช้ประกอบเรื่องราวแต่ละซีนแต่ละไดอาล็อคแต่งเติมเรื่องราวได้น่าสนใจเข้าไปอีก เพราะเพลงที่เลือกใช้มาบอกตามตรงว่าสะกดผู้ชมได้อยู่หมัด นอกจากนี้การแสดงของนักแสดงของ Hayato Ichihara ก็เป็นอีกหนึ่งสิ่งที่ไม่พูดก็ไม่ได้ เด็กหนุ่มที่เจอความเปลี่ยนแปลงในชีวิตยูอิจิ จากเด็กผู้ชายโดนบูลลี่ ในช่วงแรกมาพาร์ทหลังกลายเป็นอีกคน เขาต้องแบกความอึดอัดของตัวละครที่เจอเรื่องละเอียดอ่อนและรุนแรงมากต่อสังคมญี่ปุ่น ก่อนจะกลายเป็นว่าปลดปล่อยออกมา บทนี้ยากมากเพราะถ้าใครได้ดูเราจะได้เห็นพัฒนาการ การก้าวผ่านตัวละครนี้ที่ดูแล้วก็แบกรับปัญหาแทบทุกด้านซึ่งมันไม่ง่ายเลยที่จะเล่นคาแรกเตอร์ที่มีแต่ความทุกข์แทบทั้งเรื่อง