เรื่องย่อ

ออย เด็กสาวที่สืบทอดกิจการร้านราดหน้าผัดซี่อิ๋วของครอบครัว แต่แล้วอยู่ดีๆก็ได้รับการชักชวนจากโตน เชฟหนุ่มจากทีม Hunger ให้เข้าไปทดสอบฝีมือการทำอาหารต่อหน้าเชฟพอล เชฟอาหารชื่อดังที่ทำอาหารแพงๆให้กับกลุ่มคนที่มีเงินจ่ายไม่อั้น เซเลปไฮโซ กลุ่มคนชนชั้นสูง ช่วงแรกเธอดูมีความสุขมีความตั้งใจที่จะซึมซับวงการนี้แต่พอเวลาผ่านไปเรื่อยๆ เธอเริ่มคิดและตั้งคำถามกับตัวเองวงการอาหารที่เธออยู่นี่มันคือความสุขจริงๆหรือเปล่า

หนังเรื่องนี้เหมาะกับใคร

สำหรับ Hunger เป็นหนังไทยคุณภาพที่ไม่ได้เป็นหนังทำอาหารแต่พูดถึงระบบชนชั้นในสังคมไทยผ่านหน้าที่เชฟที่มีหน้าที่ปรุงอาหาร นี่เป็นงานที่เหมาะกับคนที่ชอบงานดราม่าจิตวิทยากดดันวิพากย์วิจารณ์สังคมไทยโดยเฉพาะ การฉายภาพความแตกต่างอาหารรสเลิศหรูกับอาหารผัดซี่อิ๋วข้างทางผ่าน 2 ตัวละครที่มีทัศนคติที่ต่างกันสุดขั้วกลายเป็นงานที่เชือดเฉือนได้สนุก ตลอดทางหนังก็เสียดสีสังคมไทยผ่านบทพูด ตัวละครประกอบ โดยที่เนื้อหาหนังตีความออกมาได้เข้มข้นบาดลึก ถ้าดูแล้วชอบคือชอบเลย แต่ถ้าไม่อินก็ปล่อยผ่านได้

รีวิว / สรุปเนื้อหา

รู้สึกเสียดายเหมือนกันที่หนังเรื่องนี้ไม่ได้ฉายในโรงหนังเพราะคุณภาพของหนังเทคนิคการถ่ายทำโทนภาพองค์ประกอบทุกอย่างมันได้ซาวด์มันกระหื่มไปทั่วมันมีความสากลและไม่ทิ้งความเป็น Local แบบไทย การวางโครงเรื่องของพี่คงเดชค่อนข้างแม่นยำเฉียบขาดตามสิ่งที่เขานำเสนอ การวิพากย์วิจารณ์สังคมไทยผ่านอาหารระบอบชนชั้นคือ Message หลักของหนังที่วางได้แบบแยบยล เรื่องนี้เขาเลือกที่จะใช้อาหารมาเล่าเรื่องในจังหวะที่ถูกเวลาในยุคสมัยที่ผู้คนหาอาหารกินได้ง่ายๆ มีรายการอาหารเยอะแยะเต็มไปหมด มันคงน่าสนใจไม่น้อย ถ้าหากจะหยิบอาชีพเฉพาะจากกลุ่มคนที่เรียกตัวเองว่าเชฟมาขึ้นจอยักษ์ เคยมีหนังอาหารแต่ไม่มีเรื่องไหนที่ตีความได้เข้าใจคนในแวดวงนี้เทียบเท่ากับเรื่องนี้ การทำอาหารแต่ละจานไม่ใช่เรื่องง่ายๆไม่ใช่ใครๆก็ทำได้ อาหารแต่ละจานคนกินแต่ละคนไม่เหมือนกันมันก็เหมือนรสนิยมความชอบที่แตกต่างกันออกไป คนรวยมีเงินกินอะไรก็บอกว่าอร่อยไปหมดจ้างเชฟหรูแพงๆมาถ่ายรูปได้ตามใจชอบรีวิวแล้วคนก็แห่ไปกินตามจองคิวแน่นๆ แต่ในอีกมุมหนึ่งคนจนแค่กระเสือกกระสนจะกินอาหารดีๆก็ยากแล้วเพราะกำลังซื้อก็ไม่ไหว ตัวหนังเองมันค่อยๆสะท่อนการกินในแต่ละวันของผู้คน การทำให้เห็นภาพชัดเจนระหว่างคนรวยกับคนจนในเรื่องการกินหรือทัศนคติ คือเครื่องตอกย้ำแบบชัดเจนว่านับวันความเหลื่อมล้ำมันค่อยๆกระจายวงกว้างในสังคมไปกระทบเรื่องปากท้องการใช้ชีวิตของคนเรียบร้อย แค่คนทำงานออฟฟิตคงไม่มีเงินมากพอจะไปกินอาหารหรูๆได้เพราะมื้อหนึ่งก็หลายตังแล้ว นี่ไม่ต้องพูดถึงกลุ่มคนระดับล่างแทบที่หาเช้ากินค่ำจะไม่ได้ลืมตาอ้าปาก

สิ่งที่น่าสนใจคือการที่หนังวางตัวละครหลักเป็นผู้หญิงอย่าง ออย ตัวแทนผู้หญิงชนชั้นกลางที่เหมือนจะโดนสภาพสังคมกดทับเรียนจบมาไม่ได้ตามฝัน รับกิจการที่บ้านต่อส่งน้องสาวเรียน เธอทำผัดซี่อิ๋วช่วยกิจการที่บ้าน พอเธอได้โอกาสเข้าไปอยู่ในทีมเชฟพอล ได้เรียนรู้ได้เข้าใจชีวิตมันทำให้เธอได้เห็นความต่างจากใช้ชีวิตจากคนรอบข้าง ออยแทบไม่มีใครที่พูดคุยไว้ใจได้ทุกอย่างจริงใจพลาดไม่ได้ เพราะเชฟพอลทำอาหารให้คนรวยเมนูต้องสมบูรณ์แบบอาหารที่คนมีเงินกินจึงไม่ใช่อาหารแบบที่เธอทำตามแบบรูทีน แน่นอนละว่ากลุ่มคนที่กินอาหารของเชฟคือคนที่ไม่ได้สนใจความอร่อยเลย ขอแค่กินอาหารจากเชฟคนดังพวกเขาก็พอใจแล้วได้ไปโอ้อวด ยิ่งพอเธอเข้าไปอยู่ในวงการลึกขึ้นเรื่อยๆถึงเริ่มมีความกระหายอยากจะชนะอยากดังอยากมีชื่อเสียงจนเธออยากยกระดับตัวเองยกระดับอาหารเพื่อไปอยู่ในสังคมที่ดีกว่าเดิมไม่แปลกใจเพราะทุกคนก็อยากไปอยู่ในที่ที่สูง ภาพของหนังเลยทำให้เราเข้าใจว่าวงการอาหารไม่ได้เป็นแค่เรื่องการกินเพียงอย่างเดียว แต่มันมีปัจจัยอื่นเข้ามาเกี่ยวข้อง ทั้งการสร้างแบรนด์สร้างมูลค่าอาหาร ยิ่งคนไทยยุคนี้ติดหรูสนใจปูมหลังเยอะเหลือเกิน นี่ยังไม่รวมภาพลักษณ์หน้าตาของเชฟมันกลายเป็นเครื่องมือของคนบางกลุ่มที่หวังจะหาผลประโยชน์ รายละเอียดหนังมีปลีกย่อยที่น่าสนใจเยอะแยะเต็มไปหมด ความยอดเยี่ยมคือผู้กำกับตีความได้ไม่หลงประเด็นคุมโทนทุกอย่างชัดเจน นี่ไม่ใช่หนังสอนทำอาหาร แต่เป็นหนังที่พูดถึงตัวตนของคนเป็นเชฟได้แบบคมคาย

กลุ่มนักแสดงนำมันน่าสนุกในพาร์ทการต่อสู้กันของ ออกแบบ ชุติมณฑน์ ที่เรื่องนี้ได้พลิกบทบาทจากนางแบบนางเอกแถวหน้าวงการบันเทิงไทย กลายเป็นหญิงสาวนักปรุงเป็นทั้งคนทำราดหน้าผัดซี่อิ๋ว และคนทำเชฟอาหารหรูๆ จากผู้หญิงไร้จุดหมายต้นเรื่องทำอาหารเพราะความรักจากครอบครัวกลายเป็นคนทำอาหารให้คนมีเงินจนซึมซับความกระหายหลงระเริงในสภาพสังคมจนถอดตัวไม่ขึ้น คำว่าอีโก้มันบังตาเราได้เสมอ ยิ่งอยู่ในที่สูงตกมาเมื่อไหร่มันเจ็บปวด ค่อนข้างชอบที่หนังวางตัวละครเธอให้ดูเป็นคนพยายามต่อสู้และได้รับบทเรียนที่ล้ำค่า, ปีเตอร์ นพชัย นักแสดงสาย Methods ที่พิสูจน์ให้เห็นคุณภาพ ชายหนุ่มที่ชีวิตจริงห่างไกลจากการเป็นเชฟกินอาหารง่ายๆ กลายเป็นนักปรุงอาหารที่บุคลิกดุดัน บทบาทของเขาค่อนข้างจะเต็มไปด้วยความโหดร้ายผ่านสีหน้าแววตา หนังเองก็เล่าแบ็คกราวด์ตัวละครนี้ในเวลาที่จำกัดว่าทำไมเข้าถึงผลักดันตัวเองมาเป็นเชฟเพราะความจนความโหดร้ายที่เข้าได้เผชิญหน้า หนังวาง 2 ตัวละครเชือดเฉือนกันสนุก, กรรณ สวัสดิวัตน์ ณ อยุธยา กลายเป็นตัวละครที่มาซัพพอร์ทหนังให้แข็งแรง เชฟหนุ่มอนาคตไกลทำอาหารอร่อย แต่เพราะไร้คาแรกเตอร์โดนคลื่นลูกใหม่แซง นี่คือคนที่ทำให้เรารู้สึกว่าโลกแห่งการเป็นเชฟทำอาหารทำอร่อยอย่างเดียวไม่พอ แต่มันต้องละเอียดใส่ใจและสร้างความแตกต่าง