ซึ่งในสัปดาห์นี้ก็จะมีผลงานล่าสุดเข้าฉายอย่าง Six Characters – มายาพิศวง ที่มีพล็อตที่น่าสนใจ ว่าด้วยตัวละครในนิยายกลับมีชีวิตจริง และออกมาเพื่อตามหาคนที่เขียนเรื่องราวของพวกเขาแบบทิ้งๆ ขว้างๆ จึงอยากจะพาย้อนไปดูผลงานของหม่อมน้อยกันเพิ่มเติม ซึ่งถึงแม้ว่าที่ผ่านมาจะมีผลงานที่ได้รับรางวัลมากมาย แต่ทางโกดังหนังเองก็กลัวว่าจะเก่าเกินกว่าจะรู้จัก และไปตามหาดูกันได้ยาก ก็เลยอยากแนะนำหนังตั้งแต่ปี 2010 เป็นต้นมาแทน ส่วนจะมีเรื่องอะไรบ้างนั้น มาดูกันได้เลย

ชั่วฟ้าดินสลาย (2010)

ยุพดี ม่ายสาวหัวใหม่ที่มาจากพระนคร เธอได้พับกับ พะโป้ คหบดีชาวพม่าที่เป็นม่ายเหมือนเช่นกับเธอ ด้วยฐานะที่ร่ำรวยจากการเป็นเจ้าของกิจการป่าไม้ เลยทำให้ ยุพดี อยู่ด้วยความสุขสบาย และได้รับการเติมเต็มมาโดยตลอด จนกระทั่งเธอได้พบกับ ส่างหม่อง หนุ่มชาวพม่าผู้เป็นหลานชายของ พะโป้ ก็เลยเกิดความใกล้ชิด และนำไปสู่การลักลอบเป็นชู้กัน จนกระทั่ง พะโป้ จับได้ และล่ามโซ่ตรวนให้พวกเขานั้นอยู่ด้วยกัน จนกระทั่งชั่วฟ้าดินสลาย

จากวรรณกรรมอมตะอีกเรื่องที่ถูกนำมาดัดแปลงได้อย่างน่าสนใจ และสะท้อนถึงกิเลส และความปราถนาของมนุษย์ ไปจนถึงการแสดงให้เห็นถึงว่าอะไรจะเกิดขึ้น หากนำคนสองคนที่รักกันให้มาอยู่ด้วยกันตลอดไปในทุกๆ ชั่วยาม ซึ่งแทนที่จะมีความสุข มันก็กลับกลายเป็นการลงโทศสุดโหดที่คนทั้งคู่เลี่ยงแยกจากกันไม่ได้ มันเลยออกมาเป็นหนังที่ระทึกไปกับความสัมพันธ์สุดตึงเครียดที่ต้องชวนอยากรู้ไปถึงในตอนจบว่าชีวิตของทั้งคู่นั้นจะลงเอยยังไงเลย

อุโมงค์ผาเมือง (2011)

โจรป่าสิงห์คำ โจรที่ชื่อเสียงลือลั่นด้านความโหดเหี้ยมอำมหิต ได้ถูกจับในคดีฆาตกรรม ขุนศึกเจ้าหล้าฟ้า และได้ข่มขืน แม่หญิงคำแก้ว ภรรยาของขุนศึก ในขณะที่มันพบทั้งคู่เดินทางด้วยกันอยู่ในป่า จนเจ้าผู้ครองนครต้องลงมาตัดสินคดีนี้ด้วยตัวเอง ต่ทว่าคำให้การของทั้งคู่ ต่างเกิดข้อขัดแย้งกันอย่างมาก เมื่อทั้งโจรป่า และแม่หญิง ต่างยืนยันว่าตัวเองนั้นเป็นผู้ฆ่าขุนศึกเอง ในขณะที่งุนงง ก็มีร่างทรงมาให้ขุนศึกเข้าร่างเพื่อพิสูจน์ความจริง ก็กลับได้คำตอบว่าเขาฆ่าตัวตายเอง เลยต้องพิสูจน์กันว่าในแต่ละมุมมองนั้น ใครเป็นฆาตกรตัวจริงกันแน่

จากต้นฉบับอายุเกินกว่า 100 ปีของผู้กำกับ อากิระ คุโรซาวา ที่ทำหนังเรื่อง ราโชมอน เอาไว้ เพื่อสะท้อนเรื่องการรับรู้เหตุการณ์ในหลายมุมมอง และสันดานการโกหกเพื่ออะไรบางอย่างของมนุษย์ ซึ่งฉบับที่หม่อมน้อยเอามาดัดแปลงก็เป็นตัวบทละครเวที ประตูผี ของ ม.ร.ว. คึกฤทธิ์ ปราโมช อีกที ซึ่งในฉบับหนังก็มีโปรดักชั่นและคอสตูมที่ค่อนข้างโดดเด่น รวมถึงประเด็นของเรื่องราวก็ยังสอดคล้องกับสภาพสังคมปัจจุบันในเรื่องของการยึดติด ชื่อเสียง เงินทอง ลาภยศ จนยอมที่จะทำอะไรต่างๆ ได้ จนชวนติดตามว่า “ความจริง” ของเรื่องราวคืออะไรกันแน่

จันดารา (2012)

จัน ดารา เด็กหนุ่มที่เกิดมาพร้อมกับความตายของมารดา เลยทำให้ คุณหลวงวิสนันท์เดชา ผู้เป็นพ่อของเขาจึงอคติกับลูกชาย และลงโทษเขาบ่อยครั้งเสมือนไม่ยอมรับว่าเขาเป็นลูกของตัวเอง โดย คุณหลวงเอง ก็เป็นผู้ที่หลงใหลในกามารมณ์จนทำให้คนในบริวารต่างเมียลับๆ ของเขาทั้งนั้น จนทำให้ จัน เองก็ได้อยู่ท่ามกลางสภาพแวดล้อมเช่นนี้ จนกระทั่งเขาได้พบกับคนที่เขาเชื่อว่าเป็นรักแท้ของเขาอย่าง ไฮซินธ์ แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เขาสามารถหยุดตัณหาที่เขามีในตัวได้

นวนิยายจากบทประพันธ์ของ อุษณา เพลิงธรรม ที่กล่าวเอาไว้ตั้งแต่ตอนออกหนังสือมาว่า จะเป็นของแสลงอย่างยิ่ง สำหรับบุคคลประเภท ‘มือถือสาก ปากถือศีล’ เพราะในนิยายนั้นเต็มไปด้วยเรื่องเซ็กส์มากมาย ที่หลายคนอาจจะมองว่าเป็นเรื่องต่ำ แต่สุดท้ายมันก็คือส่วนหนึ่งของมนุษย์ที่เป็นธรรมชาติ จนทำให้แต่ละตัวละครในเรื่องดูมีมิติความเป็นคน ที่มีทั้งดีและเลวในคนเดียวกัน ซึ่งในเวอร์ชั่นหนังเองก็ได้ถูกแบ่งมาเป็น 2 พาร์ท และมีฉากติดเรทมากมาย จนหลายคนก็ด่าไว้ ไม่ต่างกับตอนที่หนังสือได้ออกมาเลย

แผลเก่า (2014)

ขวัญ และเรียม คู่รักแห่งท้องทุ่งบางกะปิ ที่ครอบครัวทั้งสองฝ่าย ต่างเป็นคู่อริกันมานาน จนได้ห้ามไม่ให้ทั้งคู่ไปพบเจอหรือรักกันเด็ดขาด แต่ขวัญและเรียมก็ยังพยายามที่จะนัดพบกันมาโดยตลอด และได้สาบานต่อหน้าศาลเจ้าพ่อไทรเอาไว้ ว่าทั้งคู่จะเป็นของกันและก้นตลอดไปแม้ว่าจะมีอุปสรรคใดเข้ามาในชีวิตก็ตาม แต่แล้ว เรียม เองดันถูกขายเพื่อใช้หนี้ให้ที่บ้านให้ก้บ คุณหญิงทองคำเปลว จนทำให้พวกเขาต้องแยกจากกันอีกครั้ง ทำให้ความรักของทั้งคู่ดูเหมือนจะยิ่งไกลห่างกันออกไปมากขึ้น

อีกงานวรรณกรรมสุดอมตะของ ไม้ เมืองเดิม ที่ถูกเอามาทำใหม่ในหลายเวอร์ชั่น จนทำให้ไม่ว่าคนยุคไหนๆ ก็มักต้องเคยได้ยินชื่อของ ขวัญ และเรียมกันมาโดยตลอด ซึ่งในฉบับนี้ก็เป็นการตีความใหม่แบบร่วมสมัย ซึ่งแม้ว่าจะ Background ของเรื่องจะเป็นแบบเดิม แต่ก็พยายามปรับให้เข้าบริบทสังคมปัจจุบันมากขึ้น ทั้งเรื่องราวความรัก ชนชั้น ที่จริงๆ ก็คล้ายกับ Romeo & Juliet อยู่ไม่น้อย แต่ใส่บริบทความไทยเข้าไป พอสะท้อนเรื่องความขัดแย้งได้เข้ากับยุคสมัย ก็เลยเป็นหนังที่เหมาะกับช่วงนั้นอยู่ไม่น้อยเลย

แม่เบี้ย (2015)

ชนะชล ชายผู้เป็นเจ้าของบริษัทอสังหาผู้ร่ำรวย เขาได้ตามเรือนไทยโบราณ เลยได้รับการแนะนำให้ไปที่เรือนแห่งหนึ่งที่บางปลาม้า จนทำให้ได้พบกับ เมขลา สาวสวยที่เป็นเจ้าของบริษัท เมขลาทัวร์ จนทำให้ทั้งคู่นั้น ได้มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งแบบชู้สาว เพราะชนะชลเองก็มีภรรยาอยู่แล้ว จนทำให้เขานั้น ได้ไปข้องเกี่ยวกับความลึกลับกับตำนาน งูเห่ายักษ์ ภายในบ้าน และนำไปสู่ความหายนะที่อาจจะเกิดขึ้นกับคนรอบข้างของพวกเขามากยิ่งขึ้น

จากวรรณกรรมไทยของ วาณิช จรุงกิจอนันต์ ที่หม่อมน้อยอยากหยิบมาทำมาก เพราะอยากที่จะสร้างการอนุรักษ์ความเป็นไทย ผ่านทางวรรณศิลป์ รวมถึงหยิบเอาบ้านเรือนไทยมาเป็นส่วนประกอบของการเล่าเรื่อง รวมถึงยังคงคอนเซปการเอาวรรณกรรมที่ดูหมิ่นเหม่ทางศีลธรรมที่มีตัวละครที่ก้าวข้ามเส้นศีลธรรมบางอย่าง เช่นเรื่องนี้ก็ยังพูดถึงการเป็นชู้กันไม่ต่างจากผลงานเรื่องก่อนๆ อีกหลายเรื่อง แต่ก็น่าเสียดายที่ตัวหนังออกมาทำให้หลายคนยี้ กับการเปลืองตัวของนักแสดงที่มากเกิน แถมความล้นของหนังก็ยังทำให้มันดูตลกเกินไปอีกด้วย

มายาพิศวง (2022)

อีกหนึ่งงานที่ดัดแปลงมาจากละครเวทีเรื่อง Six Characters in Search of an Author จากผลงานของ Leigi Prirandello นักประพันธ์ระดับได้รางวัล Nobel Prize ที่ได้มีโอกาสดัดแปลงมาเป็นฉบับของไทยด้วยโครงเรื่องเดียวกัน ว่าด้วยเรื่องของ เหล่าตัวละครทั้ง 6 ที่ถูกนักเขียน เขียนพวกเขาเอาไว้อย่างทิ้งๆ ขว้างๆ พวกเขาเลยออกมามีชีวิตเพื่อตามหาปลายทางเรื่องราวของแต่ละคน 

ซึ่งจากตัวอย่างเองก็เป็นความเล่นใหญ่ ด้วยดาราดังๆ ตามสไตล์ของหนังหม่อมน้อย แต่ก็ดูมีความน่าสนใจและน่าดูมากๆ เพราะตัวหนังเองก็ได้มีโอกาสไปเข้าชิงสาขาภาพยนตร์ยอดเยี่ยมในงานภาพยนตร์ที่ปุซานด้วย ทำให้แม้ว่าผลงานที่ผ่านมาจะมีแผ่วๆ ล้นๆ เกินๆ ไปบ้าง แต่เรื่องนี้ก็นับได้ว่าน่าจับตามองไมาน้อยเลย