เรื่องย่อ

ปี 1999 ขณะที่ทั่วโลกกำลังพูดถึงปัญหา Y2K และข่าวลือว่าโลกอาจจะแตกในวันสิ้นปี ยู กับ มี ฝาแฝดวัย ม.ต้น ก็เป็นอีกคู่ที่กังวลกับอนาคตที่กำลังจะเกิดขึ้น ทั้งคู่สนิทและรักกันมากจนไม่กล้าแยกจากกันไปไหน เพราะทั้ง 2 คน แชร์ทุกอย่างร่วมกัน จนต่างเป็นเหมือนโลกทั้งใบของกันและกัน แต่แล้ววันหนึ่ง เมื่อเด็กผู้ชายที่ชื่อ หมาก ได้เข้ามาในชีวิต พวกเธอจึงได้สัมผัสกับ รักครั้งแรกที่ไม่อาจแชร์ให้กันได้ ทั้งคู่จะจัดการกับความสัมพันธ์นี้ และก้าวผ่านช่วงเวลาที่สับสนบนโลกที่เหมือนว่ากำลังจะแตกลงไปได้อย่างไร

หนังเรื่องนี้เหมาะกับใคร

สำหรับ เธอกับฉันกับฉัน เป็นหนังที่เหมาะกับแฟนๆที่ชอบงานของ GDH อย่างแท้จริง หนังมีกลิ่นอายที่พาคนดูไปสำรวจความทรงจำในวัยเด็กรักแรก ยิ่งใครที่ชอบหรือโหยหาบรรยากาศยุค 90 ที่คาบเกี่ยวรอยต่อยุค 2000 คงถูกใจได้ไม่ยากแน่ๆหนังออกมาค่อนข้างละมุน ฟีลกู้ด และเต็มไปด้วยเรื่องราวความสัมพันธ์ในครอบครัวความสัมพันธ์แบบพี่น้อง การเติบโตการก้าวผ่านวัยเด็กไปสัมผัสประสบการณ์ที่ไม่เคยพบเจอ การตีความของหนังเชื่อมโยงกับผู้ชมอายุเกิน 30 อัพ ถ้าใครประทับใจแฟนฉัน เพื่อนสนิท หรือ Season Change เรื่องนี้ตอบโจทย์เลยทีเดียว

• สายหนัง Coming Of Age
• สายหนัง GDH
• สายหนังที่โหยหาอดีต

รีวิว / สรุปเนื้อหา

กำลังคิดว่าหนังเรื่องนี้จะเล่าในมุมมองไหนกันแน่ เพราะตัวอย่างที่ปล่อยออกมาก็น่าสนใจ แถมจังหวะหนังก็ดันมาสอดคล้องกับกระแส Y2K ที่ผู้คนมากมายยุคนี้พูดกันลั่นในโลกโซเชียลพอดีทุกอย่างมันช่างเป็นใจเหลือเกิน สิ่งที่น่าสนใจของหนังเรื่องนี้จริงๆ คือการมีตัวละครฝาแฝด You และ Me 2 เด็กสาวที่เกิดมาพร้อมกันใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน จนกลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตกันไปแล้ว เสน่ห์ของหนังก็คือบททำมาค่อนข้างดีมากๆ การเล่าเรื่องออกมาสนุกสนาน สัมผัสถึงความใสๆความไร้เดียงสาของตัวละครที่ออกมาจากใจจริงๆ ไม่ต้องฝืนพยายามเลย หนึ่งเลยเปิดโอกาสแคสติ้งนักแสดงหน้าใหม่ ทำให้เราได้เห็น”น้องใบปอ” ธิติยา จิระพรศิลป์ สาวน้อยหน้าเก๋ที่แสดงหนังเต็มตัวเรื่องแรกน่ารักสดใส ผ่านตัวละครที่น่าค้นหา การแสดงของเธอตาตรึงใจผู้ชมทันที การเล่นเป็นฝาแฝดกับ 2 คาแรกเตอร์ ลักษณะนิสัยที่แตกต่างกันสุดขั้วเป็นอะไรที่ยาก แต่เธอเล่นออกมาได้เนียนตาเป็นธรรมชาติมาก ทำให้คนดูอย่างเราอินทันที สิ่งหนึ่งที่หนังใส่ลงไปคือห้วงอารมณ์ความรู้สึกของตัวละครคนที่เป็นแฝดจากมุมมองคนกำกับที่เป็นแฝดทำให้คนดูได้สัมผัสได้เข้าใจเลย ว่าการเป็นฝาแฝดก็ใช้ชีวิตไม่ได้ง่ายเหมือนกัน หน้าตาเหมือนกัน แต่พวกเขามักโดนเข้าใจผิดเรียกชื่อผิดโดนทักผิดจนบางทีก็รู้สึกเบื่อน้อยใจ หรือการจะใช้ชีวิตภายนอกที่บางครั้งก็แอบเหนื่อย เพราะหน้าเหมือนกันก็ต้องสลับตัวไปทำโน่นทำนี่เป็นประจำจนไม่มีใครสงสัย แต่ในอีกมุมหนึ่งถ้าหากชีวิตพวกเธอ เกิดคนใดคนหนึ่งไปมีแฟนก็ทำใจลำบากซะอีก ไม่แปลกใจที่หนังเลือกจะใช้โทนสามเศร้าและการวางตัวละครหมากของโทนี่ ถือว่าเป็นการตีโจทย์ได้เหมาะสมการเล่นและขยี้กับอารมณ์ความรักความเจ็บปวดมันคงไปจี้ใจใครหลายๆคนที่ได้ย้อนรำลึกถึงความทรงจำรักแรกแน่ๆ

ด้วยความที่หนังมาในกลิ่นอายุ Y2K รอยต่อยุค 90 และ 2000 ทำให้การจัดวางเรื่องราวน่าสนใจมากๆ ไม่คิดว่า การเลือกไปถ่ายทำที่นครพนม จังหวัดทางภาคอีสานติดริมฝั่งแม่น้ำโขงเปรียบเสมือนการไปทัวร์จังหวัดที่มีโลเคชั่นสวยงามน่าไปเที่ยวมากๆ บรรยากาศมันดูร่วมสมัยมีความเป็นอดีตผสมผสานกับปัจจุบัน บ้านเมืองน่าเที่ยว การวางเฟรมภาพมุมกล้องถ่ายทอดออกมาได้ดีงาม ธรรมชาติของนครพนมช่วยเติมเต็มทำให้หนังออกมาน่าดูน่าชม ไม่คิดเลยว่าเมืองไทยจะมีแหล่งท่องเที่ยวที่งดงามแบบนี้อยู่ ที่สำคัญตัวหนังเองก็โยงใยเข้ากับผู้ชมอายุเกิน 30 ได้แน่นอน ไม่ว่าจะเป็นตัวละครหลัก 2 คน You และ Me ที่มาจากครอบครัวที่มีปัญหาเรื่องการเงินที่ได้รับกระทบจากวิกฤตต้มยำกุ้ง เราจะได้เห็นว่าทำไม 2 ฝาแฝดถึงรักกันในวันที่ครอบครัวมีความไม่มั่นคง มีหนี้สิน พ่อแม่ก็มีปัญหามากมาย มันเลยทำให้ฝาแฝดต้องมีใครคนหนึ่งเสียสละเวลาไปทำกิจกรรมพิเศษที่ต้องมีค่าใช่จ่ายเพิ่มเติม ทั้งเรียนพิเศษให้ไปเข้าค่าย ซึ่งถ้ามองย้อนกลับไปจะรับรู้เลยว่า การมีลูกมีครอบครัว พ่อแม่ต้องเสียสละมีค่าใช้จ่ายที่เยอะแยะ ไม่แปลกใจว่าทำไมระหว่างทางตัวละคร 2 ฝาแฝดจึงแบ่งปันโน่นนี่ให้แก่กันอยู่เสมอ เพราะที่สุดแล้ว ไม่มีใครเข้าใจฝาแฝดได้มากเท่าพวกเขาอีกแล้ว หลายๆฉากในหนังที่ใส่ลงมาทำให้เราชอบเช่น การที่ตัวละครจะแอบโทรศัพท์หาหนุ่มที่ชอบแล้วเกิดความวุ่นวายในใจสับสนไม่กล้าคุยด้วย บ่งบอกถึงความเขินอาย หรือความกุ๊กกิ๊กตามประสาเด็กสาว หรือพวกไอเทมทามาก็อตจิที่เด็กปลายยุค 90 ต้องพกติดตัววางเมื่อไหร่เล่นประจำ หรือโทรศัพท์ Nokia ที่ใครๆก็ต้องมีใครไม่มีดูเชยนิตยสารเธอกับฉันที่เป็นหนังสือเล่มดังที่จะต้องมีดารานักแสดงหล่อสาวมาขึ้นหน้าจอ ยุคสมัยก่อนสื่อบันเทิงที่เข้าถึงได้ง่ายสุดคือทีวี หรือไม่ก็นิตยสารเทปคลาสเซ็ตซึ่งตลอดทางหนังมันให้คนดูโหยหาความทรงจำยุค 90 ไปเต็มๆ

หนังเรื่องนี้ทำออกมาได้กลมกล่อม องค์ประกอบมันค่อนข้างดีกว่างาน GDH เรื่องอื่น แม้ว่าบทรายละเอียดจะไม่ได้แปลกใหม่ แต่เมื่อฉีกกรอบหยิบกลิ่นอายวัฒนธรรมรอยต่อยุค 90 กับ 2000 เข้ามาใส่ มันเลยดูมีเสน่ห์ดูแปลกตา คุณโต้ง บรรจงเองก็ช่วยวางกรอบทำให้หนังไม่ต้องลุ้นไม่ต้องคาดเดาอะไรให้มากเกินไป เน้นให้เข้าถึงคนดูแบบง่ายๆกับกลุ่มคนยุค Gen Y และ Gen ปัจจุบัน ให้ความรู้สึกสนุกปมเปไปกับความเศร้าเหงาดาร์คไปในเวลาเดียวกัน การจัดวางเรื่องราวไม่มีอะไรที่น่าเบื่อชวนหงุดหงิด ตัวละครหลักตัวละครสมทบช่วยกันขับเคลื่อนอารมณ์จังหวะหนังไปได้ตลอดรอดฝั่ง อย่างเช่นคุณกระแต ที่มาซัพพอร์ทน้องใบปอได้ดีมากๆ การแสดงเป็นคุณแม่ดูกลมกลืนกันไปด้วย นอกจากนี้หนังก็มี Message ที่คมคายชัดเจน ไม่ว่าจะเป็นการแบกรับการเติบโต เรียนรู้และเข้าใจชีวิต ความรักครั้งแรก หรือการค้นหาตัวเองว่าต้องการอะไรก้าวเดินไปแบบไหน ก็ถูกนำมาใช้ได้อย่างคุ้มค่า  เป็นหนังใหม่ของนักทำหนังหน้าใหม่ วรรณแวว และ แวววรรณ หงษ์วิวัฒน์ ที่สอบผ่านตั้งแต่บท การเล่าเรื่อง การแคสติ้งตัวละคร การตัดต่อ การวางซาวด์ประกอบที่มาได้ถูกจังหวะ ดูจบประทับใจมากๆและคิดว่าจะกลับไปดูซ้ำอีกรอบเพื่อเก็บรายละเอียดเพิ่มเติมอีกครั้ง