เรื่องย่อ

แอนเดอร์ส ชายหนุ่มวัย 34 ที่อยู่ในระหว่างการบำบัดยาเสพติด และกำลังจะได้กลับบ้านในอีกไม่กี่สัปดาห์ข้างหน้า วันหนึ่งแอนเดอร์สต้องออกจากศูนย์บำบัดชั่วคราว เพื่อเดินทางไปสัมภาษณ์งาน และพบปะเพื่อนๆ ของเขาที่กรุงออสโล หวังจะรื้อฟื้นความทรงจำเก่าๆ และอัพเดตข่าวคราวในช่วงที่เขาไม่อยู่ แต่ทว่าการเดินทางเข้าเมืองครั้งนี้ กลับทำให้แอนเดอร์สเริ่มตระหนักถึงความจริงอันโหดร้าย ผู้คนรอบตัวเขาต่างมีชีวิตที่ดีกันหมดแล้ว ขณะที่ตนยังไม่เป็นโล้เป็นพาย เพราะเสียเวลาไปกับการบำบัดนานหลายปี อีกทั้งเขายังไม่สามารถจัดการกับอนาคตของตัวเองได้ ท้ายที่สุด กลายเป็นว่าแอนเดอร์สไม่รู้สึกเป็นส่วนหนึ่งกับผู้คนและเมืองแห่งนี้อีกต่อไป

หนังเรื่องนี้เหมาะกับใคร

สำหรับ Oslo, August 31st เป็นหนังดราม่าที่เหมาะกับคนที่ไม่มีความฝันไร้ความหวังได้สัมผัสมุมมองของคนที่อยู่ในประเทศที่เจริญแล้ว แต่ยังประสบปัญหาชีวิตและไม่กล้าเดินออกจาก Safe Zone ที่เนื้อหาตรงใจคนหนุ่มสาวยุคปัจจุบัน กระเทาะเปลือกมุมมองยุคใหม่ที่มีภาวะสิ้นหวังหดหู่ซึมเศร้า มีปมในใจพ่ายแพ้ที่จะเดินหน้าสู้ชีวิต มันเป็นงานที่พาเราไปสำรวจชีวิตผู้คนในวัยหนุ่มสาว ที่พวกเขาพบจุดเปลี่ยนมากมายในชีวิต การเติบโตจากวัยรุ่นไปเป็นผู้ใหญ่ในเมืองที่มีเสรีภาพทางความคิดมันก็ไม่มีคำว่าง่ายเลยจริงๆ

• สายหนังดราม่า
• สายหนังรางวัล
• สายหนังยุโรป

รีวิว / สรุปเนื้อหา

ถ้าหญิงร้ายใน The Worst Person คือตัวละครที่คิดว่าตัวเราเองนั้นเลวร้ายแย่ที่สุดในการสร้างบาดแผลความเจ็บปวดให้ชีวิตคนอื่น Oslo เรื่องที่ 2 ก็พูดถึงความสิ้นหวังจากความคิดของผู้ชายคนหนึ่งที่พบกับการตั้งหลักชีวิตตัวเองไม่ได้ เขาเป็นโรคซึมเศร้า ติดยา มีความรู้สึกที่โดดเดี่ยวจริงๆ ไม่มีอะไรที่มั่นคงในชีวิตสักอย่าง เขาโตเป็นผู้ใหญ่แต่โตแค่ตัว แต่ความรู้สึกปมในใจมันบั่นทอนทำให้เขาไม่ได้ไปไหน หนังมีความหม่นหมองปวดร้าว แต่ไม่ได้ฟูมฟาย พระเอกรู้สึกว่าตัวเองเป็นภาระให้ครอบครัว คิดลบอยู่ตลอดเวลา แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาไม่สู้หรือพยายาม แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างทำให้เขาไม่อยากกลับไปเริ่มต้นใหม่ตั้งแต่ศูนย์ ขณะเดียวกัน ตัวเลือกที่เขามีนั้นก็ไม่ได้มากมาย ส่งผลให้มันกลายเป็นวงจรความคิดที่ไม่สามารถหาทางออกได้ มันจึงเป็นที่มาว่าทำไมเขาถึงเดินออกไปทั่วเมือง Oslo ที่แสว่งหาหนทางไปเจอเพื่อนเก่าอีกครั้ง ทั้งที่ก็รู้ว่าเพื่อนรอบข้างเติบโตมีครอบครัวมีชีวิตที่สมบูรณ์แบบไปหมดแล้ว

พระเอกมีบาดแผลในชีวิตคือเป็นคนที่ล้มเหลวติดยาเสพติด และผ่านการบำบัดมา แน่นอนว่า เขาโดนตีตราว่าเป็นคนแพ้ขี้ยา และสิ่งที่มันฉุดรั้งไม่ให้เขาก้าวไปไหนได้เลย แต่สิ่งหนึ่งที่หนังเล่าออกมาคือ ต่อให้คุณล้มเหลวพ่ายแพ้อย่างไร แต่นอร์เวย คือเมืองที่มีเสรีภาพมีกรอบที่เป็นประชาธิปไตย ต่อให้พังล้มเหลวแค่ไหน แต่คำว่ารัฐสวัสดิการมั่นโอบอุ้มคนได้ตลอดเวลา มีกรอบความคิดที่เท่าเทียมกัน ผู้ชายและผู้หญิงเปิดปากเปิดใจโดยที่ไม่ต้องมาอวดอ้างกัน อีกสิ่งหนึ่งที่หนังเรื่องนี้บอกก็คือคนเราไม่ได้ต้องการโอ้อวด ขอแค่เราแค่ต้องการมีชีวิตที่ดี ซื้อบ้านสักหลัง ได้เดินทางไปเที่ยวต่างประเทศ ติดต่อกับเพื่อนเก่าบ้างในบางครั้ง รวมถึงเป็นที่รักของใครสักคน ทั้งหมดล้วนเป็นความสุขง่ายๆ ใช้ชีวิตแค่นี้มันก็เพียงพอแล้ว สิ่งที่แอนเดอร์สพบเจอนั้นแหละคือสิ่งที่เขาต้องการแต่เขาไม่สามารถไปคว้ามันมาได้ เพียงแต่ปมในใจความผิดพลาดที่เกิดกับเขานั้นทำให้ มีตำหนิมีบาดแผลเพราะกลายเป็นคนขี้ยาเพราะปมในอดีต

การแสดงของพระเอก Anders Danielsen Lie ที่ชีวิตจริงเป็นคุณหมอถ่ายทอดทุกอย่างออกมาอย่างเป็นมนุษย์ มันเลยทำให้ทุกอย่างที่จับต้องไม่ได้ เป็นรูปธรรมขึ้นาทันที เราอาจจะไม่เคยเข้าใจคนที่เป็นโรคซึมเศร้ามาก่อน มันไม่ใช่เรื่องง่ายจริงๆว่าเขาเหล่านั้นมีปมอะไรในใจมาก่อนหรือเปล่า ความซึมเศร้ามันไม่ได้ถูกแก้ด้วยคำปลอบโยน กำลังใจ หรืออ้อมกอดเสมอไป แต่มันเป็นเรื่องละเอียดอ่อนที่คนไม่เคยเจอปัญหาชีวิตมากมายไม่มีวันรับรู้ เราไม่สามารถตัดสินอะไรใครได้ทั้งนั้นจริง ๆ