เรื่องย่อ

สารคดีที่จะพาทุกคนไปเข้าใจโลกของเด็กสลัมคลองเตยที่ห่วยเรียน แต่เซียนแรป บุ๊ค (18 ปี) และนนท์ (13 ปี) เมื่อความยากจนเป็นแรงผลักดัน พวกเขาจึงฝันจะเลี้ยงดูครอบครัวจากการเป็นแรปเปอร์อาชีพ แต่ในความเป็นจริง เขาต้องฝ่าฟันในสมรภูมิที่โหดของระบบการศึกษาไทย คำดูถูกจากเพื่อนและพ่อแม่ บวกแรงกดทับจากสังคม ภารกิจพิสูจน์ฝันนี้สำหรับคุณอาจจะดูเป็นเรื่องเล็ก แต่สำหรับพวกเขาทั้งสอง หากจะเฟี้ยวได้ มันต้องจ่ายด้วยการเดิมพันกับชีวิต

หนังเรื่องนี้เหมาะกับใคร

สำหรับ School Town King เป็นสารคดีที่สะท้อนความเป็นจริงในสังคมไทยได้อยา่งแท้จริง เนื้อหาบอกถึงการที่พื้นที่ถูกออกแบบมาทำลายความฝันเด็ก โอนอ่อนต่อโชคชะตามันช่างโหดร้าย ที่เราโดนบดบังและจำยอมที่ไม่มีอะไรดีเลยสักนิด เส้นเรื่องเล่าได้เข้าอกเข้าใจแรปเปอร์วัยเยาว์ ที่คงไม่ต่างจากวัยรุ่นไทยที่บางคนยังไม่รู้ว่าชีวิตต้องการอะไร เนื้อหาซัดตรงไปยังคนที่อยู่ไปวันๆบังคบให้เด็กเล่าเรื่องโดยที่ไม่รู้ว่าเราชอบสิ่งนั้นจริงหรือเปล่า คนที่ชอบดูสารคดี ชอบวิธีการเล่าเรื่องที่อิงความจริง ชอบการค้นหาตนตนที่แท้จริง เมื่อดูแล้วจะประทับใจงานชิ้นนี้

• สายหนังสารคดี
• สายหนังที่ชอบการตีแพร่ความจริงในสังคม
• สายหนังที่ชอบเพลงแรป

รีวิว / สรุปเนื้อหา

ครั้งแรกที่ดูจบรู้สึกว่าสารคดีเรื่องนี้ตีแพร่ความจริงที่สังคมไทยเมินเฉยต่อระบบการศึกษาไทย บุ๊คและนนท์ อาจเป็นเด็กยากจน ไม่ชอบการอยู่ในกรอบ เขามีทักษะความสามารถพิเศษคือการแต่งเนื้อร้องเพลงแร็ปได้อย่างกับมืออาชีพ ส่วนหนึ่งมาจากความรักความเข้าใจกับสิ่งที่พวกเขาเชื่อว่า ตนเองเจ๋งจริงและทำมันได้ แต่สิ่งที่เขาพร้อมที่จะสานฝันกลับถูกมองจากคนรอบข้างว่าเพ้อฝัน เพ้อเจ้อ หนักข้อขึ้นกลายเป็นประเด็นใหญ่ที่เอาไปต่อล้อต่อเถียงกับคนในครอบครัว ไม่ผิดหรอกที่พ่อแม่คนใกล้ชิดคิดแบบนั้น เด็กอายุน้อยอย่างไรเสียก็สู้ประสบการณ์ผู้ใหญ่ที่อาบน้ำร้อนมาก่อนไม่ได้ เพียงแต่นั้นคือปมที่ผู้หวังดีในครอบครัวมองในมุมแคบแล้วไม่เข้าใจ

สิ่งที่ทั้งคู่เจอในชีวิตแต่ละวันมันคือความสิ้นหวัง พวกเขานำความเบื่อหน่ายมาระบายเป็นเนื้อเพลงปลดปล่อยอารมณ์ออกมาเพื่อระบายความรู้สึกห่วยแตกที่เขาต้องเผชิญหน้ากับแวดล้อมเดิมซ้ำซากในแต่ละวัน เด็ก 2 คนมีไลฟ์สไตล์เหมือนกันพวกเขารู้และเข้าใจ เพราะมันคือสิ่งเดียวที่เยียวยาความรู้สึกที่มีออกมาได้ดีสุด เพลงแร็ปไม่ใช่สิ่งที่น่าเบื่อมันคือแนวเพลงที่ศิลปินแค่อยากระบายออกมา แม้ว่าบุ๊คและนนท์จะเรียนไม่เอาไหนไม่เคยสร้างความภูมิใจให้พ่อแม่ แต่ความสามารถทางการเขียนเนื้อเพลงแร็ป คือแรงผลักดันเพื่อต่อเติมฝัน เพื่อสักวันเขาจะได้เป็นคนอาสาดูแลพ่อแม่ดูแลครอบครัวในฐานะนักร้องอาชีพ

แม้โลกแห่งความเป็นจริงทั้งคู่จะโดนกัดเซราะขัดขว้างการเป็นแร็ปเปอร์ แต่ความขบถไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตามันคือภาพสะท้อนการชำแหละความห่วยๆของระบบการศึกษาไทย ชีวิตเราเรียนหนังสือไปเกือบ 8-9 ชั่วโมงเพื่ออะไรอยู่กันแน่ ยัดเยียดหลายสิ่งหลายอย่าง เพื่อไปทำงานแล้วโดนกดเงินเดือน เรียนไปแล้วไม่ได้นำมาใช้งานจริงๆ แล้วก็วนไปที่ลูปเดิมมนุษย์ออฟฟิตชาวไทย ทนทำงานเพื่อเงิน ไม่ได้ทำสิ่งที่รัก หมดแพชชั่นอยู่ไปวันๆ ความคิดของบุ๊คและนนท์ที่ออกมาในหนังสารคดีชุดนี้ มันคือภาพที่เราพบเจอในสังคมไทย ผู้คนหลงทางจริงๆ คิดว่าคนเราทำโน่นทำนี่ได้แต่จริงๆแล้ว ทักษะความสามารถทีแท้จริง ไม่ใช้การฝืนทำ แต่มันต้องเกิดมาจากความชอบและมันจะนำพาเราไปพบสิ่งที่ใช่ไม่วันใดก็วันหนึ่ง จุดเดียวที่ไม่ชอบคือการที่เล่าเนื้อหายืดยาวไปเกือบ 2 ชั่วโมง ตามหลักแล้วไม่ควรทำแบบนั้นเพราะมันยาวเกินไป เข้าใจว่ามีเนื้อหามากมายจะตีแผ่สังคมถึงประเด็นความเหลื่อมล้ำ แต่ในหลายๆฉากลำดับเหตุการณ์ได้ไม่ดี ทำให้บางองค์ประกอบรู้สึกน่าเบื่อ