เรื่องย่อ

ซัง-ฮุล สถาปนิกหนุ่มได้ย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านหลังหนึ่งริมทะเล ที่ชื่อว่า อิล มาเร บ้านหลังนี้เคยเป็นบ้านของป้าซัง-ฮุลมาก่อน จึงไม่มีใครเคยย้ายเข้ามาอยู่ก่อนหน้านี้ แต่แล้วเขาก็ต้องแปลกใจ เมื่อเปิดดูในตู้จดหมายหน้าบ้าน พบจดหมายฉบับหนึ่งลงในปี ค.ศ. 1999 ลงชื่อว่า อึน-จู ซัง-ฮุลคิดว่านี่เป็นการล้อเล่น เพาะว่าห้วงเวลาที่เขาอยู่นั้นคือปี ค.ศ. 1997 วันหนึ่งซัง-ฮุล ได้รับลูกสุนัขหลงทางมา และทำให้เขาเริ่มเข้าใจในจดหมายของอึน-จู เหตุการณ์ประหลาดทำให้ทั้งคู่พบว่า ตู้จดหมายบ้านอิล มาเร เป็นรอยต่อระหว่างช่วงเวลา ทว่าทั้งคู่ไม่อาจพบกันในจุดร่วมเวลาเดียวกันได้ แม้จะมีใจให้กันก็ตาม

หนังเรื่องนี้เหมาะกับใคร

สำหรับ Il Mare เป็นหนังรักที่เหมาะสำหรับคนที่เชื่อมั่นในเรื่อง”คู่แท้” และคำว่า “คนที่ใช่” พระเอกเฝ้ารอและตามหานางเอกมานาน แม้เขาจะรู้ว่าสิ่งที่เขาทำแทบเป็นไปไม่ได้ แต่ก็ยังขอให้ได้ใกล้ชิดก็ยังดี มันทำให้เขามีความสุขอบอุ่นหัวใจที่ได้ทำเพื่อคนที่เขาได้รัก หนังแตกต่างจาก The Lake House อย่างสิ้นเชิงเรื่องนั้นดูแล้วอบอุ่น บรรยากาศ Feel good แต่เรื่องนี้หนังเล่นไปในประเด็นความเหงาความเศร้าความผิดหวังของ 2 ตัวละคร ที่เผชิญหน้ากับความรู้สึกที่โดดเดี่ยวหน้าหนังเลยหม่นหม่อง เป็นงานคุณภาพที่เป็นต้นแบบหนังรักเกาหลีในยุคเฟื่องฟู

• สายหนังเกาหลี
• สายหนังรัก
• สายหนังที่เล่นประเด็นลูปเวลา

รีวิว / สรุปเนื้อหา

หลายๆคนอาจประทับใจกับหนัง The Lake House เวอร์ชั่น Sandra Bullock และ Keanu Reeves แต่ถ้ามาดูเรื่องนี้อาจจะชอบและหลงรักเรื่องนี้ได้ไม่ยาก เมื่อดูจากเนื้อหาก็แทบจะไม่ต่างกันเพียงแต่ความเป็นหนังเกาหลีที่พาร์ทดราม่าความเหงามันค่อนข้างจะทำงานกับผู้ชม โดยเฉพาะกับยุคสมัยที่อินเตอร์เน็ทยังไม่ได้มีอิทธิพลกับผู้คนเหมือนในตอนนี้ เราได้พบกลิ่นอายแบบผู้คนในเกาหลีก็มีความโหยหาการใช้ชีวิตแบบเรียบง่ายไม่ยุ่งเกี่ยวอะไรกับใคร ชายหนุ่มสถาปัตย์ฝีมือดีเลือกออกมาใช้ชีวิตแบบไม่ยุ่งเกี่ยวกับผู้คน ส่วนหญิงสาวคือนักพากย์แอนิเมชันที่เหงาและไม่อยากย้ายไปต่างประเทศกับแฟนหนุ่ม 2 ตัวละครเลือกใช้ชีวิตแบบง่ายๆหลีกหนีความวุ่นวายซ้ำซากจำเจ เมื่อพวกเขามาอยู่ในบ้านริมทะเล คนเราเมื่ออยู่ตัวคนเดียวก็มักจะเกิดความรู้สึกเหงาอยากมีใครสักคนเข้ามาในชีวิต และการเขียนจดหมายก็กลายเป็นจุดเชื่อมโยง 2 ตัวละครเข้าหากัน แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ห่างกัน 2 ปีเต็ม หนังเองก็เล่าเรื่องเป็นเส้นเรื่องเดียวกันได้อย่างโรแมนติกแต่ก็ทำให้ผู้ชมรู้สึกเหงาจับใจตามไปด้วย ตลอดเวลามันทำให้เราเอาใจช่วย 2 พระนางให้ได้พบเจอกันสักที มันแปลกที่ 2 ตัวละครถูกกำหนดให้คลาดกันไปมาแต่พวกเขาต่างรับรู้ว่าอีกฝ่ายคือคนสำคัญในชีวิตไปแล้ว

การที่หนังเรื่องนี้ถ่ายทำก่อนปี 2000 ก็ทำให้บรรยากาศหนังมันมีเสน่ห์แบบไม่เหมือนใคร สถานการณ์มากมายของ 2 ตัวละคร โลเคชั่น รายละเอียดต่างๆในหนังมันดูมีเอกลักษณ์มากๆ คนดูอาจคิดว่ามันคือหนังข้ามเวลาจริงๆแล้ว บทหนังคือเรื่องความรักของคน 2 คนที่อยู่ต่างกัน 2 ปี การสนทนาการพูดคุยผ่านกันทางจดหมายมันคือสิ่งที่ผู้คนยุคก่อนใช้ไว้ติดต่อสื่อสารกันในวันเวลาที่อยู่ห่างไกล คู่พระนางเลือกจะเตือนกันผ่านอดีตปัจจุบันและอนาคตเพื่อย้ำเตือนให้อีกฝ่าย ค่อนข้างชอบที่ 2 ตัวละครได้รู้จักกันผ่านจดหมายมันทำให้รู้สึกว่าบางครั้งชีวิตที่รู้สึกปลอดภัยอาจไม่ใช่ในรูปแบบคนรักคนใกล้ตัว แต่เป็นใครสักคนที่เรารู้สึกอุ่นใจที่ได้บอกเรื่องราวที่ทุกข์สุขเหงาเศร้าแบบที่ไม่ต้องมีอะไรปิดบังที่ช่วยให้ตัวละครได้ปลดล็อคปมในใจออกไป นี่ยังไม่รวมถึงการใช้เพลงประกอบ Must Say Goodbye ที่ฟังแล้วได้อารมณ์เข้ากับบรรยากาศหนังมากๆ มันเศร้ามันเงาตรงกับเนื้อหาหนังซะเหลือเกิน หนังจัดวางงานภาพได้งดงามดาร์คไม่หวานไม่เลียนรสชาติกำลังพอเหมาะพอเจาะ

นักแสดงนำก็เป็นหัวใจสำคัญที่ทำให้หนังน่าดูแม้ว่ากรอบเวลาจะสั้น 90 กว่านาทีแต่กลับทำให้รู้สึกอยากดูต่อไปเรื่อยๆ พระเอกนางเอกรับส่งบทหน้าที่ของตัวเองได้ดี ลี จุง-แจ ก่อนที่จะกลายเป็นพระเอกเจ้าบทบาทแถวหน้าวงการบันเทิงเกาหลีเขาแสดงได้เป็นธรรมชาติ ชายหนุ่มขี้เหงา รักความสงบชอบอยู่คนเดียวไม่ค่อยชอบสังคม แม้ว่าจะดูแปลกแยกแต่กลับเป็นคนที่ดูโรแมนติก, จวน จี-ฮุน ยัยตัวร้ายของแฟนหนังมากมายๆ ก่อนจะดังกับ My Sassy Girl เธอคือนางเอกหน้าใหม่ที่รับบทดราม่าเหงาๆได้เหนือความคาดหมาย หญิงสาวๆเงียบๆ พากย์เสียงการ์ตูน กลับแสดงเป็นผู้หญิงเหงาๆอกมาได้มีเสน่ห์ เรียกว่าลืมภาพจำจากผลงานฮิตๆไปเลย ไม่แปลกใจที่การแสดงของคู่พระนางในเรื่องจะขับเคลื่อนทำให้พวกเขายืนหยัดในวงการบันเทิงมาจนถึงปัจจุบันเป็นดาวค้างฟ้าไปเรียบร้อยแล้ว