The Paradise Of Thorns (2024)
วิมานหนาม
คะแนน
โกดังหนัง
งานคุณภาพที่ยกระดับไอเดียการสร้างหนังไทย ความจนความแค้นความเหลื่อมล้ำที่เล่าเรื่องได้สนุก ซุกซ่อนหมัดเด็ดไว้เพียบ ทีมนักแสดงท็อปฟอร์มทุกคน เรียกว่าองค์ประกอบจัดจ้านมากๆ
คำคมจากภาพยนตร์
"ถ้ากูไม่ได้ มึงก็ต้องไม่ได้อะไรเลย"
เรื่องย่อ
ทองคำ และเสก คู่รัก LGBTQ ที่ปลูกสวนทุเรียน และวางแผนแต่งงานใช้ชีวิตคู่ร่วมกัน แต่ทว่าอุบัติเหตุของแฟนหนุ่ม เสียชีวิตไปแบบไม่ทันตั้งตัว สวนทุเรียนที่สร้างมากับมือกำลังจะตกไปอยู่ในมือแม่ของแฟนหนุ่ม พร้อมกับลูกเลี้ยงผู้หญิง ทองคำ จึงต้องต่อสู้เพื่อชิงสวนทุเรียนนี้กลับคืนมา
หนังเรื่องนี้เหมาะกับใคร
ไม่คิดเลยว่าหนังจะซุกซ่อนหมัดเด็ดไว้เพียบแบบนี้ หนังมีกลิ่นอายความแค้น ความเกลียดชัง ความเหลื่อมล้ำ การโดนกดขี่ข่มเหง ความจน ที่คนภายนอกคนสังคมเมืองไม่มีวันเห็น หนังสื่อสารออกมาได้แบบถึงแก่น คนมากมายอยากเรียกร้องความเท่าเทียมสิ่งนี้ไม่เคยมีอยู่จริงในสังคมนี้ ท่ามกลางการต่อสู้เพื่อแย่งชิงสวนทุเรียน มันเป็นภาพจำลองช่องโหว่ทางสังคมของกลุ่มคนต่างจังหวัดนับวันจะอยู่ห่างไกลจากสังคมคนเมืองเข้าไปทุกวัน และสิ่งเหล่านี้ไม่เคยหายไปไหนจากเมืองไทย
รีวิว / สรุปเนื้อหา
ดีใจที่ได้เห็นหนังสไตล์แบบนี้เกิดขึ้นในสังคมไทยจริงๆจังสักที เพราะประเด็นปัญหาแบบนี้เกิดขึ้นมากมาย หนังหยิบความไม่เท่าเทียมมาเล่าได้น่าสนใจ จากนั้นก็ค่อยๆบดขยี้ได้อย่างน่าทึ่ง คู่รัก LGBTQ ที่ไม่เคยได้รับการยอมรับในสังคม สร้างสวนทุเรียนมากับมือลงทุนลงแรง แต่อยู่ดีๆ ดันไม่ได้อะไรเลยแม้แต่บาทเดียว และสวนต้องตกไปเป็นของแม่ของแฟนหนุ่มทั้งที่ไม่ได้มีสวนร่วมอะไรเลย เพียงเพราะข้อกฏหมายในสังคมไม่ยอมรับ ส่วนแม่ก็อยากสวนทุเรียน แต่ทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง แล้วอวดอ้างความเป็นแม่เพื่อจะครอบครองสวนผลไม้นี่อีก แถมยังมีลูกบุญธรรมที่เป็นมือเป็นเท้าอีกแรง ภาพอาจเหมือนจริตละครไทย แต่เมื่อลงลึกเข้าไปเราจะพบถึงปัญหาในสังคมไทยโดยเฉพาะคนต่างจังหวัด มีจุดเปราะบางเพียบทั้งในแง่ของคนแก่ที่มักชอบอวดอ้างบุญคุณลูกต้องดูแลพ่อแม่หรือต้องให้อะไรตอบแทน ภาพในหนังค่อนข้างชัดเจน แม่อยากได้สวนทุเรียนจึงพยายามทำให้ได้สิทธิ์โดยชอบธรรม ข้อกฏหมายที่อ่อนปวกเปียกเหมือนรังแกคนจน ชอบที่หนังค่อยๆชำแหละความดาร์คของตัวละครที่ทุกคนเห็นแก่ประโยชน์ส่วนตัวในรูปแบบที่แตกต่างกันออกไป
ค่อนข้างชอบการสร้างโลกในหนังวิมานหนาม ผู้กำกับ นฤเบศ กูโน พิถีพิถันสร้างออกมาได้เป็นงานศิลปะชั้นดี ตั้งแต่การเลือกโลเคชั่น จังหวัดแม่ฮ่องสอน สถานที่ท่องเที่ยวชื่อดังมากมาย ที่ผู้คนมากมายนิยมไปกัน แต่พลิกมุมมองใหม่ๆ การเซ็ตติ้งทุกอย่างงดงาม งานภาพทุกอย่างเก็บรายละเอียดปลีกย่อยได้แบบไม่มีช่องโหว่ไม่มีจุดอ่อน ทีมงานลงพื้นที่ทำงานจริงจัง ปะติดปะต่อเรื่องราวจนได้ภาพที่แปลกใหม่ จนพบว่าแม่ฮ่องสอนยังมีพื้นที่งดงามมากมายที่รอให้ผู้ชมได้ไปสัมผัส การวางฉากการลำดับภาพ เทคนิคการเล่าเรื่องดูไม่ไม่เหมือนหนังสไตล์แบบ GDH หนังเรื่องนี้เน้นขับเคลื่อนด้วยแสงธรรมชาติ การลงพื้นที่ไปฉายทำในสถานที่จริงแวดล้อมที่ออกมาดูมีเสน่ห์จนน่าไปตามรอย ทั้งวัด ภูเขา สะพานซูตองเป้ ตั้ง ตะวันวาด TangBadVoice คือช่างภาพหนังเรื่องนี้ที่สานต่อไอเดียของผู้กำกับออกมาได้เฉียบคมทุกซีน นี่ยังไม่รวมถึงเพลงประกอบที่บิ้วอารมณ์หนังเรื่องนี้ให้เต็มไปด้วยความเกลียดชังความแค้น ความหดหู่ ยิ่งดูยิ่งอินไปกับพฤติกรรมตัวละครในเรื่องจนถึงฉากสุดท้าย
กลุ่มนักแสดงนำกลายเป็นหัวใจหลักที่ขับเคลื่อนเรื่องราวได้เดือดดาล เริ่มตั้งแต่ เจฟ ซาเตอร์ นักร้องนักแต่งเพลงโปรดิวเซอร์ฝีมือดี ที่ก้าวสู่การแสดงนำอินเนอร์ของเขาแรงกล้า นำพาเรื่องราวสนุกสุดเหวี่ยง สร้างตัวละครทองคำให้ดูน่าสงสารน่าเห็นอกเห็นใจลุ้นเอาใจช่วยเพื่อต่อสู้ให้ได้สวนทุเรียนที่สร้างมากับมือคืนมา เรียกว่าฝีมือดีมากๆ พลังเหลือล้น ด้านอิงฟ้า ที่ก้าวสู่การเป็นนักแสดงเต็มตัวตีบทแตก หญิงสาวที่ตกเป็นเบี้ยล่างเพียงเพราะเป็นผู้หญิง เธอเปรียบเสมือนเป็นตัวแทนของลูกผู้หญิงมักเป็นมือเป็นเท้าคนแก่วันยังค่ำไร้โอกาสเติบโต ภาพของโหม๋ ปัจจุบันนี้ยังมีให้เห็นจนชินตากลายเป็นคนที่โดนกดขี่ไร้โอกาสไร้ความหวังไร้การเติบโตจริงๆ ซีนที่ปะทะกับเจฟ แม่งโคตรมันส์จริงๆ คุณแม่สีดา นี่เล่นดีมากๆเชื่อว่าปีหน้าคงได้ชิงสมทบหญิงยอดเยี่ยมแน่นอน ส่วนคนขโมยซีนในเรื่องนี้คือ เก่ง หฤษฎ์ บัวย้อย ที่กระโดดมาสู่เวทีใหญ่ได้น่าประทับใจ สีหน้าแววตาใสซื่อ แถมชีวิตจริงก็มีพื้นเพเป็นชาวเหนืออีกทำให้ถ่ายทอดการแสดงจนได้ใจสาวๆไปเต็มๆ พี่เต้ย พงศธร แม้จะมีเวลาน้อย แต่บทสรุปของตัวละครเสก แม่งเจ็บจี๊ดมากๆ
เกร็ดจากหนังเรื่องนี้
- ก้อย อรัชพร คือคนแนะนำ Jeff Satur ให้ผู้กำกับ เพราะมีประสบการณ์จากการแสดงละครเวที
- Jeff Satur ต้องไปฝึกฝนวิธีการปลูกทุเรียน และศึกษารายละเอียดการทำสวนทุเรียน จนเวลานี้เขาสามารถปลูกทุเรียนได้แล้ว
- คุณแม่สีดา ชนะใจผู้กำกับในวันแคสติ้งจากฉากสูบบุหรี่ และฉากนั้นก็มีอยู่ในภาพยนตร์
- อิงฟ้า คือตัวเลือกในใจของผู้กำกับเพราะชีวิตจริงผ่านการต่อสู้ที่ยากลำบาก
- เหตุผลที่ผกก.วิมานหนาม เลือกใช้แม่ฮ่องสอน เพราะนี่คือจังหวัดไทยที่มีรายได้ต่ำ เพื่อจะได้ถ่ายทอดมุมมองใหม่ๆแก่ผู้ชม